2014.09.08 Początki Sarabi pod siodłem

2014.09.08 Początki Sarabi pod siodłem

Dodaj do porównania
Zapytaj o produkt:

Jeżeli powyższy opis jest dla Ciebie niewystarczający, prześlij nam swoje pytanie odnośnie tego produktu. Postaramy się odpowiedzieć tak szybko jak tylko będzie to możliwe.

E-mail:
To pole jest wymagane do złożenia zamówienia.
Pytanie:
To pole jest wymagane do złożenia zamówienia.
pola oznaczone - To pole jest wymagane do złożenia zamówienia. - są wymagane
Poleć ten produkt:

Jeżeli chcesz poinformować swojego znajomego o koniu, który Twoim zdaniem może go zainteresować, skorzystaj z poniższego formularza.

Do:
To pole jest wymagane do złożenia zamówienia.
Możesz podać więcej adresów e-mail, rozdzielając je przecinkami
Podpis:
To pole jest wymagane do złożenia zamówienia.
Treść:
To pole jest wymagane do złożenia zamówienia.
pola oznaczone - To pole jest wymagane do złożenia zamówienia. - są wymagane
PEŁEN OPIS

     Sarabi rozpoczęła pracę na lonży tuż po otrzymaniu przeze mnie pozwolenia na powrót do pracy przy koniach po okresie ciąży. Od początku lipca, z pełnym osprzętem stanęła przede mną z pytaniem: i to wszystko? Po tygodniu była gotowa: stęp, kłus, galop, przejścia między chodami i piękne „stój” nawet z kłusa. Tranzelka, czaprak, pas z popręgiem, w końcu siodło, a na końcu strzemiona. I co? I nic... Ale nie, że nic bo nie. Nic - po prostu NIC. Gdybym nie widziała tego konia prawie każdego dnia od chwili jego narodzin powiedziałabym, że to jakaś bujda, że niby nigdy nie miała nic z tych rzeczy na sobie i nikt jej nie uczył chodzenia na lonży. Sarabi po prostu wydawała się rozumieć wszystko co do niej mówię. A słuchała bardzo. Z dużą uwagą przyjmowała każdy szczegół tonu mojego głosu, z zainteresowaniem śledziła gesty i z chęcią odpowiadała nawiązując „dialog”. Wiedziałam, że będzie dobrze! I nie myliłam się. Na początku sierpnia poprosiłam kolegę o pomoc. Nie chciałam sama wsiadać ponieważ po tak długiej przerwie wiedziałam, że nie mam wyczucia, kondycji i nie czułam się wystarczająco pewnie. No i co? No i znów nic... Poszła... Tak po prostu. Wydawała się wiedzieć co dalej... Miałam wrażenie, że po prostu czyta nam wszystkim w myślach.

     Na koniec sierpnia wsiadłam i ja. Pojeździłam trochę starszych, doświadczonych koni, wygrzebałam się z gigantycznych zakwasów i uzbroiłam w pewność siebie. Sarabi już mnie nie zaskoczyła. Była cudowna tak jak się spodziewałam. Odważna, ufna i chętna, mocno pchała się do przodu. Opanowana, grzeczna i słuchająca spokojnie wychamowywała gdy tylko poprosiłam. I do tego w ruchu płynąca jak okręcik na spokojnym morzu i miękka niczym maleńka fala huśtająca jego burtą. Coś fantastycznego. Jedyna myśl, która przemknęła mi przez głowę to, że warto było tyle czekać by dosiąść tak przyjemnego konia i powiedzieć, że jest własnej hodowli. Już mam okręt, ster i własne morze... Teraz idziemy razem zdobyć horyzont!

PS. Dziękuję bardzo Radosławowi Czajce za fantastyczne i profesjonalne podejście podczas zajeżdżania Sarabi. Nie mogłam się oprzeć by nie wrzucić i twoich zdjęć z pracy z nią :)



Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką dotyczącą cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
Zamknij
pixel